Często słyszymy, że zasada Sola Scriptura jest nie tylko niebiblijna, ale również ahistoryczna. Nie dość, że obala samą siebie, ponieważ próżno szukać jej na kartkach Pisma Świętego, to również jest ona teologiczną nowinką, o której nikt nie słyszał przez pierwsze 1500 lat historii chrześcijaństwa. Podczas wykładu wspólnie zastanowimy się nad tym czy zarzuty te są słuszne. Zaczniemy od właściwego zdefiniowania zasady Sola Scriptura oraz przytoczenia typowych mitów na jej temat. Zastanowimy się nad rolą Tradycji i Kościoła. Następnie przyjrzymy się biblijnym fundamentom, na których zasada ta się wspiera. Wszystko okraszone zostanie dużą ilością wczesnochrześcijańskich komentarzy obejmujących pierwszych kilka wieków chrześcijaństwa, które osadzą ją w historii i zademonstrują, iż wcale nie jest ona tak ahistoryczna się jak powszechnie utrzymuje.
„Boskie Pismo jest bowiem skuteczniejsze od wszystkiego”, jak napisał w IV w. Atanazy Wielki, dlatego „nie posiadamy takiej wolności, by mówić cokolwiek byśmy chcieli, ponieważ polegamy na Piśmie Świętym jako na regule naszej doktryny i naszego prawa”, jak wskazał piszący również w IV w. Grzegorz z Nyssy.
